Zoeken en vinden

‘Mam, waar is mijn gymtas?’ ‘Mam, heb je ergens mijn wiskundeboek gezien?’ ‘Mam, er staat echt geen nieuwe pot pindakaas op de plank!’  ‘Huh, hoe kan het dat jij het altijd wel kan vinden?’ Tja, een kwestie van goed zoeken natuurlijk.

Wanneer onze oudste als peutertje iets niet kon vinden, zei hij steevast: ‘Kannie soeke.’ Dat geldt vandaag de dag nog steeds zowel voor hem als voor de anderen hier in huis: ze kunnen niet zoeken. Wat zouden ze toch zonder hun moeder moeten beginnen? Maar ja, ik kan er niet altijd voor ze zijn, dus geef ik elke dag zoekles. Bedenk waar je het voor het laatst hebt gezien. Zoek op een logische plek. Pak het systematisch aan. En vooral: geef niet te snel op. Blijven zoeken! Nu is natuurlijk de vraag: ben ik zo’n slechte juf of zijn zij zulke trage leerlingen? Of doen ze maar alsof en is het gewoon heerlijk om heel hard ‘Mam!’ te roepen?

Spullen vinden lukt ze dus niet, maar op ander vlak kunnen ze soms een beetje te goed zoeken. Als ze graag een reden willen om te klagen bijvoorbeeld of iets om commentaar op te leveren. Dan vinden ze wonderlijk genoeg altijd wel iets. Zo vinden ze iets van mijn kapsel (lelijk), het eten (smerig), de regels in huis (helemaal niet chill). Verder vinden ze iets van eigenlijk alle mensen die hun pad kruisen. Ze zijn of raar of irritant of in elk geval errug overdreven. Hoe leer ik ze dat ze niet van alles en iedereen wat hoeven te vinden?

Een bijzonder duo toch, dat zoeken en vinden. Hopelijk leren we uiteindelijk allemaal goed zoeken, naar spullen, naar het goede in de ander en naar de liefde van Hem Die heeft belooft: Zoekt en gij zult vinden. Bestaat er eigenlijk ook zoiets als een zoekdiploma?