donderdag 25 juni 2020

Helemaal niet productief



In een ver verleden had het leven een bepaald ritme. Op zondag naar de kerk, twee keer per week naar de sportschool, manlief naar het werk van maandag tot en met donderdag, kinderen doordeweeks naar school. Maar de laatste tijd lijkt langzamerhand alle structuur uit mijn weken verdwenen te zijn. Nu is ook mijn hulp in de huishouding nog eens op vakantie. Hoe weet ik dan wanneer het maandag is?  
Wat een chaos is het toch! Elke week is anders, elke dag is anders, eigenlijk alles gaat anders. Mijn gewone ding doen lukt me dan ook nauwelijks. Ik heb geen idee hoe laat ik op moet staan. Moet ik überhaupt opstaan? Mijn bijbel-in-een-jaar-project wordt op z’n minst een bijbel-in-een-jaar-en-drie-weken-project. De deadline voor mijn wekelijks blog verschoof van maandag naar vrijdag naar hopelijk volgende week.  Iedereen hier is ineens anders gaan eten, maar wie eet wat wanneer en hoeveel? Ineens staan er drie potten pasta zich te vervelen op de plank. Ik ben het overzicht een beetje kwijt. Ik rommel de dagen maar wat door en ben absoluut niet productief. Zo voelt het tenminste.
Als ik me bij mijn lief beklaag over mijn gebrek aan productiviteit, begint hij op te sommen wat ik de afgelopen tijd allemaal wel heb gedaan. Meer dan genoeg, is zijn mening. Hmm, dat is inderdaad nog best een hele lijst. Mijn verstand vindt dat ik daar best tevreden over mag zijn, maar mijn gevoel is nog niet helemaal overtuigd.
Daarom probeer ik dan nu maar een leuk stukje te schrijven. Misschien produceer ik dan nog een glimlach op iemands gezicht. Helaas kan ik alleen geen goeie grappen bedenken met mijn brijige brein. Dan blijft mijn productiviteit deze week dus waarschijnlijk steken bij vier potten aardbeienjam, die dan wel weer zo lekker is dat de eerste vanmorgen alweer leeg was. Gelukkig duwt mijn Baas geen productiviteitscijfers onder mijn neus. Hij let vooral op beschikbaarheid. En laat ik daar nou alle ruimte voor hebben!

donderdag 4 juni 2020

Was-wonder

Hier volgt een ernstige waarschuwing voor alle gebruikers van desinfecterende vloeistoffen (in deze tijd eigenlijk iedereen dus): Pas op, deze middelen kunnen vlekken op kleding veroorzaken! Hoe ik dit weet? Helaas uit ervaring. Ik kwam ergens waar ik mijn handen moest ontsmetten, kreeg de mededeling dat ik niet te hard op het pompje moest drukken, stond niet zo stabiel, drukte daardoor toch te hard, het middel spoot rond, kwam op het witte shirt van mijn dochter en voilà: een paar lelijke vlekken.
Bovenstaande is trouwens een reconstructie. Die vlekken zagen we namelijk pas toen het betreffende shirt na het wassen weer werd aangetrokken. Een tweede wasbeurt met extra veel vlekkenverwijderaar mocht niet baten, dus moest er een schuldige worden aangewezen. En dat was ik. Ik had de vlekken hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt en verder had ik ze er niet uitgekregen in de was. Tja, dan moet ik maar een nieuw t-shirt vergoeden.
Het klopt ook wel dat ik niet zo'n waswonder ben. Als ik weet dat ergens een vlek op zit, wil ik hem nog wel eens aanstippen voor ik het kledingstuk in de wasmachine doe, maar ik controleer niet standaard al het wasgoed van iedereen hier. De meeste dingen prop ik zo uit de wasmand in de machine en dan krijg je dus dat het niet altijd stralend schoon wordt. Zeker witte kledingstukken niet. Ik ben dan ook wel eens jaloers op mensen die daar echt talent voor hebben, stralend-wit-was-talent.
Weet je waar ik ook jaloers op ben? Op mensen die witte kleding kunnen dragen zonder het vuil te maken. Die de hele dag een witte broek kunnen dragen en hem dan 's avonds weer schoon in de kast kunnen leggen. Hoe doen ze dat? Knoeien ze nooit met desinfectans? Raken ze dan ook nooit een zanderig randje als ze hun auto in stappen? Ligt er echt nooit per ongeluk één verdwaald chocolade hageltje op hun eetkamerstoel? Ze zijn waarschijnlijk de hele dag op hun hoede. Zelf kan ik dan ook niet ontspannen leven in iets wits. Waarschijnlijk wordt de spanning nog wat versterkt door mijn gebrek aan was-talent. Het verbaast me dan eigenlijk ook dat ik toch best een ontspannen bruiloft heb gehad. Misschien omdat je een trouwjurk nooit zelf in je eigen wasmachine gooit? De stomerij heeft trouwens de koffievlek er ook nooit helemaal uitgekregen. 
Op een dag zal ik hopelijk nog een keer helemaal in het wit gekleed gaan. In Openbaring staat namelijk dat wie overwint, bekleed zal worden met witte klederen. Of ik niet bang ben dat ik er dan vlekken op maak? Nee hoor, in het hiernamaals knoeien mensen vast niet zo, liegen wasmiddelfabrikanten niet meer en bovendien zijn deze kleren gemaakt van een bijzondere vlekvrije stof gewassen in het bloed van het Lam. Hij heeft pas echt stralend-wit-was-talent!