Wat een chaos is het toch! Elke week is anders, elke dag is anders, eigenlijk alles gaat anders. Mijn gewone ding doen lukt me dan ook nauwelijks. Ik heb geen idee hoe laat ik op moet staan. Moet ik überhaupt opstaan? Mijn bijbel-in-een-jaar-project wordt op z’n minst een bijbel-in-een-jaar-en-drie-weken-project. De deadline voor mijn wekelijks blog verschoof van maandag naar vrijdag naar hopelijk volgende week. Iedereen hier is ineens anders gaan eten, maar wie eet wat wanneer en hoeveel? Ineens staan er drie potten pasta zich te vervelen op de plank. Ik ben het overzicht een beetje kwijt. Ik rommel de dagen maar wat door en ben absoluut niet productief. Zo voelt het tenminste.
Als ik me bij mijn lief beklaag over mijn gebrek aan productiviteit, begint hij op te sommen wat ik de afgelopen tijd allemaal wel heb gedaan. Meer dan genoeg, is zijn mening. Hmm, dat is inderdaad nog best een hele lijst. Mijn verstand vindt dat ik daar best tevreden over mag zijn, maar mijn gevoel is nog niet helemaal overtuigd.
Daarom probeer ik dan nu maar een leuk stukje te schrijven.
Misschien produceer ik dan nog een glimlach op iemands gezicht. Helaas kan ik alleen
geen goeie grappen bedenken met mijn brijige brein. Dan blijft mijn
productiviteit deze week dus waarschijnlijk steken bij vier potten
aardbeienjam, die dan wel weer zo lekker is dat de eerste vanmorgen alweer leeg
was. Gelukkig duwt mijn Baas geen productiviteitscijfers onder mijn neus. Hij
let vooral op beschikbaarheid. En laat ik daar nou alle ruimte voor hebben!