Rommel

Soms kom ik bij iemand op bezoek, maar vraag ik me bij binnenkomst vertwijfeld af of ze misschien de fotograaf van VTwonen had verwacht in plaats van mij. Nergens een krant, geen kopje op het aanrecht, niet eens een rondslingerende pen of stapeltje post. Meubels in perfecte harmonie met de kleuren van muur en vloer. Een plaatje om te zien. Prachtig! Maar hoe doen ze dat? Waar laten ze die spullen allemaal? En hoeveel tijd kost dat wel niet om het zo te houden? Eerlijk gezegd vind ik het niet altijd zo gezellig als het zo netjes is. Je ziet zo weinig van hoe mensen leven. Ik ben dus helemaal niet jaloers op zo’n interieur. Nou ja, een klein beetje dan, een volledig opgeruimd huis lijkt me soms best fijn.

Vroeger thuis hield ik mijn meisjeskamer altijd netjes. Zelfs mijn rommellaatjes zocht ik met enige regelmaat uit. Maar mensen veranderen en zo ook ik. Met het ouder worden ben ik heel wat rommeliger geworden en heb ik een aardige chaostolerantie ontwikkeld. Dat moest ook wel, want met vijf personen in één huisje is het nu eenmaal gauw een rommel en opruimen met kinderen is vaak net zoiets als tandenpoetsen terwijl je chocola aan het eten bent. Verder heeft mijn lijf maar weinig energie en het is jammer dat allemaal daaraan op te maken. Ach, een rommelig huis is ook een huis.

Rommeligheid heeft wel zo zijn grenzen, vind ík tenminste. Nu is het alleen zo dat mijn huisgenoten grotere puinhopen kunnen verdragen dan ik. Dat is wel eens lastig, zeker nu we in deze crisistijd veel met z’n allen thuis zijn. Het is hier ondertussen dan ook best een troep geworden. Iemand heeft splitpennen gebruikt en er een paar gesloopt, ze liggen nog bij de vissenkom. Een ander heeft jongleren geoefend, er ligt een bal op het aanrecht, onder de tafel en op de bank. De volgende opende een pak drop en gooide het flappertje naast de telefoon.

Ik bedacht me dat ik nu twee dingen doen kan doen: of ik probeer mijn chaostolerantie tijdelijk wat te vergroten, of ik ga ijverig mijn opruim- en opvoedkunsten oefenen. Ik ben er nog niet helemaal uit wat het meest wijs is, een combinatie van beide toch misschien. Wat ik wel weet is dat ik mijn opgeruimde humeur niet laat verpesten door wat extra rommel, want dan wordt het pas echt een chaos in huis.