De luxe van uitstel

Soms is het heerlijk om vervelende karweitjes nog lekker even voor je uit te schuiven. Het is misschien niet altijd verstandig, maar moet je dat altijd zijn? Door de virusmaatregelen gaat dat uitstellen trouwens helemaal vanzelf. Veel dingen liggen stil in deze periode en er is weinig aan te doen. Zo hoef ik dus voorlopig nog geen handspalk te laten aanmeten. Ook hoef ik  geen nieuwe schoen in te lopen. En wat helemaal fijn is: ik hoef nog geen nieuwe prothesekoker te laten maken. Het voelt bijna als een luxe.

Vorige week was een nagel losgebroken van het scharnier van mijn prothese, dus ik belde voor een afspraak om hem te laten repareren. Ze moet eerst even overleggen of ik wel langs mag komen. Is het goed als ze straks terugbelt? Ik kan er nog mee lopen, heb ik tenslotte gezegd, en dan weet ze niet of het wel spoed is. Ik loop nu wat minder stabiel, maar ik loop nog wel en eigenlijk helpen ze alleen mensen die echt niet verder kunnen zonder hun directe hulp. Hoelang moet ik dan zo door? Moet ik gewoon wachten tot hij het echt helemaal begeeft? Dan strand ik dus binnenkort ergens onderweg. Lekker dan.

Gelukkig hoeft het zover niet te komen en word ik de volgende dag al geholpen. Het scharnier wordt weer stevig vastgenageld: dat loopt een stuk beter. Er blijkt ook een slijtagegaatje in mijn koker te zitten, maar dat kan niet worden gerepareerd. De koker is versleten, maar een nieuwe mag nu niet worden aangemeten. Waarschijnlijk redt hij het nog wel even tot de maatregelen opgeheven zijn. En hopelijk duurt het niet te lang, want dan is het de vraag of het bedrijf het nog wel redt.

Hoe moet dat straks toch worden ingehaald? Al dat achterstallige onderhoud van protheses en orthopedische schoenen, maar ook van haren, tanden, spieren en complete lijven? We zullen in de rij moeten staan, wachttijden zullen onvermijdelijk zijn. Dus als we dan weer mogen, ren ik  onmiddellijk naar de telefoon (als mijn prothese dat nog aankan tenminste). Niks geen uitstel meer voor mij. Graag zeer binnenkort een afspraak voor een solide koker, een nette schoen, een stevige handspalk, een gevulde kies en een hippe coupe. Het gaat weer druk worden. Nu nog even flink genieten van het verplichte uitstel dan maar. Wat een luxe!