Lekker praktisch

Lekker praktisch

Een andere fiets, een ander bed, een andere stoel, een andere koekenpan, een ander mesje, een andere pen. Praktische problemen vragen om praktische oplossingen. Met mijn beperkte lijf loop ik tegen steeds meer dingen aan, krijg ik steeds meer klachtjes en pijntjes, ben ik steeds toch uit balans, dus is het tijd om een grote slag te maken. Als je dan je hele doen en laten eens onder de loep neemt, blijken er wel wat veranderingen mogelijk. Minder doen en meer laten, maar ook anders doen met minder kracht, met minder pijn.

Nu kun je het zo gek niet bedenken of iemand heeft er een heel handige oplossing voor bedacht. Vraag het een deskundige en die weet het zo voor je. Of je kunt gewoon even googelen. In een mum van tijd stuiteren ontelbare slimmigheden over je scherm. Helaas blijkt handig niet zo’n objectief begrip. Handig voor jou is vaak helemaal niet handig voor mij. En soms heb ik eigenlijk ook niet gelijk behoefte aan een oplossing. Praktische problemen kunnen ook een hoop emoties oproepen. Boosheid, angst, verdriet. Waarom doet dit lijf het niet gewoon? We willen geen twee matrassen in plaats van één! Wat moet ik allemaal nog meer gaan inleveren? Kan ik straks nog wel schrijven met deze hand? Afscheid nemen doet zo zeer! Nooit meer gewoon fietsen. Voortaan sjees ik met een opvallende driewieler door het dorp.

Flink lastig alles zo bij elkaar, maar toch ben ik ook echt blij met de bruikbare oplossingen, de mensen die meedenken, de potjes die er zijn. Dit lichaam is een kostbaar geschenk waar ik goed voor wil zorgen. Dit hoort er nu blijkbaar bij op dit moment. Dan is het natuurlijk ook gewoon waar: praktische problemen vragen om praktische oplossingen. Maar alleen in theorie is er geen verschil tussen theorie en praktijk. Het zelf ervaren, dat maakt zoveel verschil. Dan heeft het gevoel ook echt wat ruimte nodig. Dat weet toch praktisch iedereen?