in de praktijk

In de praktijk

‘Weet je waar ik wel benieuwd naar ben?’ vraagt zoonlief met zijn mondvol, terwijl we eindelijk eens met z’n allen harmonieus zitten te eten. ‘Hoe vaak doen jullie het eigenlijk?’ Hij krijgt onmiddellijk bijval van zijn twee zusjes: ‘Ja, dat willen wij ook wel eens weten!’ We zeggen altijd dat de kinderen alles mogen vragen en dat we zullen proberen een goed of eerlijk antwoord te geven. Ja, ook over seksualiteit, want we willen graag dat ze daar een gezonde kijk op krijgen en begrijpen dat God dat als iets kostbaars en moois heeft bedoeld. Een heel goede theorie…, maar nu? Ik neem eerst nog maar eens een hap en kijk mijn man maar eens aan. Drie verwachtingsvolle gezichten beginnen nogal ongeduldig te kijken. ‘Nou?’ ‘Tja, sommige dingen zijn nu eenmaal privé,’ stamel ik. Papa denkt er anders over: ‘Ik wil daar best eens met je over praten, maar niet aan tafel en niet met je zusjes erbij.’ Er klinkt wat gemor, maar hier moeten ze het even mee doen. Pjiew, voor nu opgelost en de theorie kan overeind blijven. Ik vind het namelijk altijd erg jammer als de praktijk niet aansluit bij mijn goede, weloverwogen, Bijbels onderbouwde theorieën.  ’s Avonds doe ik mijn man lachend nog een suggestie: ‘Je hoeft niet per se helemaal eerlijk te zijn. Je kunt ook gewoon één keer per maand zeggen, dan valt het later niet zo tegen voor hem…’ Zelf vind ik het een reuze mop, maar hij zwijgt en kijkt me aan met een vernietigende blik: niet grappig! Nou ja, ik bemoei me verder maar niet met de mannenpraat. Ik dacht er vanaf te zijn tot we van de week aan het ontbijt zaten. ‘Mam, wat is eigenlijk masturberen?’ ‘Jongen, vraag dat soort dingen nou niet waar je zusjes bij zijn!’ Zijn zusje kijkt sneu: ‘Maar ik wil ook zo graag weten wat voor beren dat zijn!’