Een zielig hapje
‘Ik ben een
rationeel mens en mijn gevoelige kant is niet zo ontwikkeld,’ beweert mijn man
tijdens een van onze psychologische bespiegelingen. In en om ons gezin zijn
veel mensen in therapie. Vandaar. Zelf twijfel ik wat aan zijn opmerking en laatst
bleek weer dat die twijfel inderdaad terecht is. Op de WC lees ik in een
tijdschrift over een gezin dat een biggetje koopt (ze noemen hem Happy) die ze
vetmesten en laten slachten. Zelf zeggen ze het zo: Happy wordt happie….
Enthousiast vertel ik dit verhaal en laat ook nog een foto uit hetzelfde blad
zien van een varken aan spit dat wordt aangesneden door een bruidspaar in
plaats van een bruidstaart. Het stel had het varken zelf uitgekozen bij een
biologische boer. ‘Dat zou jij zeker ook wel gewild hebben op onze bruiloft, hè?
Jij bent toch zo dol op spareribs?’ ‘Nee hoor, dat is zielig zeg, dat lijkt me
niks….., maar eten we binnenkort weer eens kippenpootjes? Uit zo’n diepvrieszak
is prima, goedkoop maar heerlijk!’ ‘Dus jij bent zo’n rationeel mens, maar
vindt Happy zielig? Weet je wel waar die kip vandaan komt?’ Omdat je nu eenmaal niet elke avond zo’n
diepzinnig gesprek kunt voeren, keken we vorige week een avondje tv. Toeval of
niet, er was een programma over kippen en hoe ze geslacht werden. Over zielig
gesproken. En nu moet ik een boodschappenlijstje maken. Help, volgens mij moet
ik eerst naar een psycholoog voor ik naar de supermarkt ga. Moet ik me nu laten
leiden door míjn gevoel of míjn verstand of toch door zíjn gevoel (een kant die
dus toch ietwat ontwikkeld blijkt te zijn) of zíjn verstand? Ik vraag me eigenlijk af
waarom er op zondag nooit gepreekt wordt over het eten van vlees. Dat kan ook
erg diepzinnig zijn. Want zelfs bij het maken van een boodschappenlijst blijk
ik Gods wijsheid nodig te hebben. Jij ook?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten