dinsdag 6 oktober 2015

Heilig huisje?! Introductiecolumn

Heilig huisje?!

Er was eens een ochtend dat ik wakker werd en dacht dat ik in de hemel was. Het leek of ik engelen hoorde zingen. Maar nee, ik lag in mijn eigen bed en het gezang kwam uit mijn eigen keuken. De kinderen zongen met zijn drieën in koor: ‘Als ik denk aan Jezus, word ik warm van binnen…..’ Wow, wat klonk dat prachtig. Mijn dag kon niet meer stuk: ik heb blijkbaar toch echt een ideaal, harmonieus, gelovig gezin! Meestal gaat het ’s ochtends echter net iets anders: In de verte hoor ik gegil en gestamp. Mijn slaapkamerdeur wordt gillend open gesmeten. ‘Mam, dat rotkind heeft mijn tekening verscheurd!’ ‘Nee! Ja, maar zij begon!’ Klets, knijp, klap, krijs. Ik zit onmiddellijk rechtop in bed en schrik verdwaasd wakker uit mijn mooie dromen. Dit kan nog wel eens een lange dag gaan worden… Tja, dit is de realiteit bij ons in huis. Er wordt gelachen en gezongen, maar ook geschreeuwd en geruzied. Toch durf ik te zeggen dat ons huis een heilig huis is. Waarom? In dit huis willen we als gezin Jezus volgen en dat gaat inderdaad met veel  vallen en opstaan. Maar in de Bijbel worden alle volgelingen van Jezus, ook als ze nog niet perfect zijn, heiligen genoemd. Een niet perfect, maar wel heilig huisje dus! Als je nu toevallig eens langs ons heilige huisje komt, mag je er gerust even flink tegen schoppen. Een goede discussie is altijd verrijkend en er is niets erger dan schijnheiligheid. Maar kijk vooral ook even naar binnen in ons heilige huisje en zie hoe goed en hoe lieflijk het is, als broeders (en zusters en ouders) tezamen wonen (Psalm 133:1). Ik moet zelf ook nog maar eens goed kijken….

Geen opmerkingen:

Een reactie posten