Heilig huisje?!
Er was eens
een ochtend dat ik wakker werd en dacht dat ik in de hemel was. Het leek of ik
engelen hoorde zingen. Maar nee, ik lag in mijn eigen bed en het gezang kwam
uit mijn eigen keuken. De kinderen zongen met zijn drieën in koor: ‘Als ik denk
aan Jezus, word ik warm van binnen…..’ Wow, wat klonk dat prachtig. Mijn dag
kon niet meer stuk: ik heb blijkbaar toch echt een ideaal, harmonieus, gelovig
gezin! Meestal gaat het ’s ochtends echter net iets anders: In de verte hoor ik
gegil en gestamp. Mijn slaapkamerdeur wordt gillend open gesmeten. ‘Mam, dat
rotkind heeft mijn tekening verscheurd!’ ‘Nee! Ja, maar zij begon!’ Klets,
knijp, klap, krijs. Ik zit onmiddellijk rechtop in bed en schrik verdwaasd wakker
uit mijn mooie dromen. Dit kan nog wel eens een lange dag gaan worden… Tja, dit
is de realiteit bij ons in huis. Er wordt gelachen en gezongen, maar ook
geschreeuwd en geruzied. Toch durf ik te zeggen dat ons huis een heilig huis
is. Waarom? In dit huis willen we als gezin Jezus volgen en dat gaat inderdaad
met veel vallen en opstaan. Maar in de
Bijbel worden alle volgelingen van Jezus, ook als ze nog niet perfect zijn, heiligen
genoemd. Een niet perfect, maar wel heilig huisje dus! Als je nu toevallig eens
langs ons heilige huisje komt, mag je er gerust even flink tegen schoppen. Een
goede discussie is altijd verrijkend en er is niets erger dan schijnheiligheid.
Maar kijk vooral ook even naar binnen in ons heilige huisje en zie hoe goed en
hoe lieflijk het is, als broeders (en zusters en ouders) tezamen wonen (Psalm
133:1). Ik moet zelf ook nog maar eens goed kijken….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten