Eeuw van de imperfectie

Eeuw van de imperfectie

Tegenwoordig bestaat er overal een dag voor. Of een week. Of een jaar. Zo is 2015 het Van Gogh-jaar. (Wel jammer trouwens voor die arme man dat hij er zelf niet van heeft kunnen profiteren.) Laatst was het de week tegen pesten, zondag was het Israël-zondag en dierendag tegelijk, maandag was het de dag van de leraar…. Deze week blijkt het de week van de opvoeding te zijn. Zelf vind ik een week wat kort voor een project dat toch zeker 18 jaar duurt, maar goed.  De school van onze kinderen werkt tegenwoordig met PBS, een manier om positief gedrag van kinderen te bevorderen. De kinderen krijgen voor (bijna) alles wat ze goed doen, een beloningskaartje en als er genoeg kaartjes zijn verzameld volgt een beloning. Hier is natuurlijk helemaal niets nieuws aan: wie heeft zijn peuter geen stickers laten plakken voor elk plasje op de WC? Hier thuis hebben we toevallig nu ook zo’n project. Dochterlief wil duimen afleren en zet een kruisje op haar ‘duimkaart’ als ze een dag niet geduimd heeft. Leuk, positief project zeg je? Helaas! Het niet mogen zetten van een kruisje en dus het langer moeten wachten op de beloning levert vooral veel negativiteit op: schelden, stampen, huilen… En dan heeft deze zeer positieve moeder wel eens wat moeite met positief opvoeden. Nou ja, de kids klagen ook regelmatig over schreeuwende leerkrachten en als het de professional al niet lukt… Daarom heb ik een voorstel voor een nieuwe dag: de dag van de imperfectie. Een dag waarop we ons niet schuldig voelen dat we niet voldoen aan alle ideaalplaatjes. Eén dag is misschien wat kort? Een week dan? Een maand? Een jaar?  Weet je wat? We maken er een eeuw van: de eeuw van de imperfectie. En voor die eeuw om is zijn wij al aangeschoven bij het hemelse feestmaal. Niet omdat we genoeg kaartjes, stickers of kruisjes hebben, maar omdat Iemand de straf voor ons gedragen heeft.