Diepe gedachtes

Diepe gedachtes

Ik ben nogal een huis-, tuin- en keukenmens. En in de vakantie als de kinderen de hele dag thuis zijn, denk ik vooral na over antwoorden op alle ‘mag ik…?’vragen die in tientallen op me afgevuurd worden. Maar op een zomerse zonnige woensdag toen ik in de tuin bezig was, gingen mijn gedachten zomaar toch wat dieper. Ik dacht na over mijn leven na de zomervakantie, hoe ik mijn tijd ga indelen (Ik heb nog 30 jaar om carrière te maken heb ik berekend!). Wat wil ik, maar ook wat zou God willen? Wat voor keuzes maak ik als ik weet dat ik eeuwig leven heb waarvan dit aardse leven maar het kleine begin is? Wat een moeilijke vragen. ‘Mam, mag ik een snoepje?’ ‘Mam, mag ik tv-kijken?’ ‘Mam, mag ik een vriendinnetje bellen?’ Onmiddellijk komen mijn diepe gedachten weer naar de oppervlakte. ’s Middags breng ik mijn dochter bij haar vriendinnetje om daar te spelen en ik raak aan de praat met haar moeder. Na een oppervlakkig vakantiepraatje deel ik met haar mijn diepe gedachtes. Een uur later komen we samen tot deze (eigenlijk niet zo verrassende) conclusie: met zicht op de eeuwigheid is tijd doorbrengen met je kinderen belangrijker dan carrière. Een uur?! Thuis spelen vier kinderen zonder toezicht en ik zou maar 10 minuten weg zijn….. Hè, dat heb je nou met die diepe gedachten! Gelukkig, ze leven allemaal nog. Sterker nog, ze hebben me niet eens gemist. Denkend aan mijn nieuwe diepe inzicht stel ik ’s avonds mijn zoon voor samen een spelletje te doen. Nee, hij kijkt dan liever samen een film en zoekt er een uit over spionage en huurmoordenaars waarbij de kogels in het rond vliegen. Mijn zoon geniet dat zijn moeder de hele avond een film met hem kijkt. En ik ? Tja, dit is toch iets anders dan ik ’s ochtends had verwacht toen ik diep begon te denken. Dit is dus leven met eeuwigheidsperspectief? Helemaal niet moeilijk!