'Je kunt zo in de vakantie wel schrijven over je heilige caravan in plaats van je heilige huisje,' wordt hier gekscherend geopperd. Tja, dat zou natuurlijk kunnen, maar is die caravan eigenlijk wel zo heilig? Hij is stokoud, ietwat vuil en rommelig en ook nog eens snikheet in deze tropische dagen, maar heilig? En we doen ook niet echt speciaal iets geestelijks hier. We spelen, zwemmen, lachen, eten, slapen. Echt diepgaande gesprekken voer ik ook niet met de vier tienermeiden die met me mee zijn. Ze hebben slechts drie gespreksonderwerpen: jongens, knappe jongens en knappe jongens met een sixpack.
Ik heb natuurlijk wel een bijbel bij me en zelfs een goed boek over gebed, maar mijn oververhitte hoofd kan al die stichtelijke inhoud nu niet verwerken. Ik doe dus maar een simpele woordzoeker uit mijn puzzelboekje. Eén zin uit hoofdstuk 'het gebed van het gewone' is me trouwens wel bijgebleven: 'Door Jezus' leven en onderwijs weten we dat alle arbeid heilige arbeid is en alle plaatsen heilige plaatsen.'
Blijkbaar is mijn leven hier toch ook heerlijk heilig. En weet je.... Op deze heilige camping hebben ze een heilige snackbar. Mijn heilige arbeid vanavond is dan ook om de daar gebakken friet op wegwerpbordjes te schudden, waarna ik een heilig mini-afwasje doe en weer neerstrijk op een stoel op dit heilige stukje gras, een heilig potje badminton speel, een paar heilige marshmallows rooster en in mijn heilige warme bedje kruip. Daar bid ik dan voor ik ga slapen nog een heel gewoon, maar zeer gemeend gebed: 'Dank U Heer voor deze heerlijke, heilige dag!!'
Een hartelijke groet vanuit mijn heilige caravan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten